Wspinaczka wysokogórska to raj dla amatorów gór, którym nie wystarczą emocje związane ze “zwykłym” trekkingiem w Beskidach, Karkonoszach czy nawet Tatrach. Przygodę zwykle rozpoczyna się od ścianki wspinaczkowej, a później wyjścia na naturalne skałki – czy będą to Góry Stołowe czy Tatry Wysokie – nie ma znaczenia. Góry wybieramy w zależności od stopnia naszego wyszkolenia i wytrenowania. Jednak kiedy chcemy iść wyżej, to wiążę się to z dużo większym zakresem przygotowań. Na przykład na szczyty sięgające ponad 5 km p.p.m trzeba przygotować odpowiednio organizm, a na miejscu się zaklimatyzować. Trzeba wtedy przede wszystkim postawić na wydolność i wytrenowanie. Co jeśli chodzi o sprzęt? Oczywistym wyposażeniem są liny wspinaczkowe. Nie ma jednak jednej słusznej liny – wszystko zależy od potrzeb użytkownika. Poradnik kierujemy głównie do osób, które chcą rozpocząć przygodę ze wspinaczką górską.

Lina wspinaczkowa – sprzętowy przyjaciel, który ratuje życie

Lina dla każdego wspinacza jest czymś niezbędnym. W górach zawierza się jej swoje życie – stąd nie można po prostu wybrać opcję kompromisu pomiędzy ceną a jakością. Tutaj liczy się jakość, czyli zdrowie i życie jej użytkownika. Liny wspinaczkowe to szeroki temat, gdzie wielu specjalistów może wypowiedzieć się na temat ich zalet i wad.

Warto na początku zastanowić, jakie funkcje taka lina może spełniać. Może to być lina służąca do komunikacji np. w wypadku tyrolki. Są wykonywane głównie z włókien odpornych na rozciąganie. Wyróżniamy również funkcję asekuracji – to prawdopodobnie najbardziej znany typ lin. Jest to nasze zabezpieczenie, które w przypadku upadku czy nagłego osunięcia się wspinacza odbiera energię i ratuje przed spadkiem w przepaść. Pochłonięcie energii w wyniku upadku oznacza, że musi to być materiał niesamowicie elastyczny i odporny na chwilowe przeciążenia. Oczywiście są także liny pomocnicze – te które służą do wszystkiego, czego nie zrobią powyższe dwa typy (linki zabezpieczające bagaż etc.).

Liny dynamiczne i statyczne

Wyróżniamy dwa podstawowe typy lin – dynamiczne i statyczne. Niektórzy także osobno traktują grupę lin pomocniczych. Lina statyczna to zwykle lina sprzedawana na metry – dlatego sprzedaje się ją w szpulach. Ich zdolność do wydłużania jest na tyle niska (rzędu kilku procent), że nie nadają się do wspinaczki z asekuracją dolną. Statyczne liny używa się głównie w komunikacji, a w górach wysokich jako tzw. poręczówki. Jeśli taki typ liny zostanie wykorzystany niezgodnie z przeznaczeniem – konsekwencje mogą być tragiczne.
Liny dynamiczne to już zupełnie inne przeznaczenie. Tutaj głównie wykorzystuje się je w asekuracji. Ich specjalne właściwości i niesamowita elastyczność gwarantują, że w przypadku odpadnięcia ze ściany osoba wspinająca jest odpowiednio zabezpieczona. Amortyzacja liny gwarantuje bezpieczeństwo. Wśród lin dynamicznych wyróżniamy linki połówkowe i pojedyncze. Pojedyncze (np. Tendon Smart) są uniwersalne i tańsze niż połówkowe. Połówkowe są cieńsze, ale dzięki dwóm linom jednocześnie gwarantują wyższy poziom bezpieczeństwa. Asekuracja linami podwójnymi jest bardziej skomplikowana i wymaga sporo czasu na naukę. Ma jednak mniejsze opory i lepiej można sobie poradzić w przypadku ewakuacji. Oczywiście podwójna lina (nawet jeśli o mniejszej średnicy) waży więcej, co odstrasza wielu wspinaczy.